Nga Flori Bruqi-Prishtinë
Kozeta Zavalani (Qirjo) lindi në Korçë në 8 mars 1958. U diplomua në Fakultetin Ekonomik në Universitetin e Tiranës më 1982 dhe në vitin 1985 është specializuar për gazetari. Eshtë nënë e dy djemve, Mendit e Mikelit dhe bashkëshorte e mjekut Gjergj Zavalani. Ka punuar në Televizionin Shqiptar e tani është kryeredaktore e revistës “Stina për ndryshim” organ i Shoqatës “Familja dhe Media – Fuqia për Ndryshim” që drejton. Është zgjedhur ”Ambasadore për Paqen” nga Federata e Familjes për Paqen Universale, ndërsa "Connect Us Communications Canada" në edicionin e vitit 2007 ka shpallur Kozetën një ndër gratë e vitit 2007 (Woman of the World – 2007). Eshtë anëtare e World Poets Society (W.P.S.), Union of Poets & Writers dhe Poetëve për të Drejtat e Njeriut. Në 2009 është nderuar me Çmimin e Dytë në Takimin e Poeteshave Shqiptare në Vushtrri dhe Çmimin e Parë për cikël me poezi nga Redaksia NOSITI.
Ka qenë bashkautore në 1976 në librin me poezi “Këngët e para” dhe në 1978 në vëllimet me tregime 2-4-6 “Heronj të heshtur”. Ka botuar nga 1997-2002 gazetën periodike të SHGPA-së “Edhe menaxhere”. Në vitet 2000 – 2002 vëllimet 1 e 2 të librit “Gra që më kanë frymëzuar” dhe në anglisht “Women who have inspired me”. Në 2005 botoi vëllimin ”Halfworld”, në 2007 vëllimin ”Gjysmëbota” dhe Buletinin “Të Drejtat e Njeriut” botim i QSHDNJ. Në 2010 -vëllimi poetik “Shtegtare”.
Ajo ka marrë pjesë në aktivitete të rëndësishme ndërkombëtare, kushtuar gruas në vende të tilla si në Holandë, Itali, Amerikë, Poloni, Marrok, Norvegji, etj. Ka kryer një sërë kualifikimesh pasuniversitare dhe ka kontribuar si lektore në konferencat : “Mbi menaxhimin e kohës” nga Vrije University, në Amsterdam të Holandës, “Burimet njerëzore dhe lidershipi” nga Instituti ISIDA në Palermo të Italisë, ku është laureuar me titullin: “Doktor”. Tani është kryeredaktore e revistës “Stina për ndryshim” organ i “Familja dhe Media – Fuqia për Ndryshim” një shoqatë që ka themeluar për të ndikuar në forcimin e familjes, nën parullën “Një familje e shëndetshme për një shoqëri të shëndetshme”.
Si anëtare e Shoqatës së Gazetarëve Ndërkombëtarë Profesionistë dhe Rrjetit Botëror të Grave, bashkëpunon me shoqatën “FIDAPA”në Itali, “Women and Peace”, UNESCO në Greqi, “Dirigenteas” në Paris, WIN - Zvicër, “Women Abroad” Angli, GlobeWomen, CIPE, TIAW dhe WIPP në Uashington D.C. etj.
Nga Konferencat Ndërkombëtare ka marrë frymëzim për librat “Gra që më kanë frymëzuar” dhe “Gjysmëbota”, intervista me gra të suksesshme nga vendi dhe bota, realizuar në harkun kohor 2000-2007. Është zgjedhur ”Ambasadore për Paqen” nga Federata e Familjes për Paqen Universale dhe "Connect Us Communications Canada" në edicionin e vitit 2007 ka shpallur Kozetën, ndër më të mirat; “Women of the World - 2007”. Është nderuar me Çmimin e dytë në takimin e poeteshave shqiptare në Vushtrri dhe Çmimin e parë për cikel me poezi nga Redaksia NOSITI Në "Netët Korçare të Poezisë" korrik 2010 fitoi "Cmim Special" për krijimtarinë letrare me nivel të lartë artistik, duke sjellë vlera të spikatura dhe të qendrueshme në fushën e poezisë.
Botime nga Kozeta Zavalani
Në 1976 bashkautore në librin me poezi “Këngët e para” dhe në 1978 në vëllimet me tregime 2-4-6 “Heronj të heshtur”. Ka botuar nga 1997-2002 gazetën periodike të SHGPA-së “Edhe menaxhere”. Në vitet 2000 – 2002 vëllimet 1 e 2 të librave “Gra që më kanë frymëzuar” dhe në anglisht “Women who have inspired me”. Në 2005 botoi librin ”Halfworld”, në 2007 vëllimin ”Gjysmëbota” dhe Buletinin “Të Drejtat e Njeriut” botim i QSHDNJ. Në vitin 2010 -vëllimin poetik “Shtegtare”.
Titulli: Gjysëmbota
Mbresa, biografi, intervista
Autore: Kozeta Zavalani
Shtëpia botuese: Medaur
F. 336
Pesha: 0.44 kg
ISBN: 978-99943-59-29-5
"Gjysmëbota" mbresa, biografi, intervista me Autore Kozeta Zavalani. Shtëpia botuese "Medaur", faqet e librit 336. ISBN 978-99943-59-29-5
Në librin:"GJYSMEBOTA"
Mbas përshkrimit bukur të mbresave nga New York, Chikago, Kalifornia, Majami e St. Croix, Virgin Island, USA. Kanada, Norvegjia, Greqia, Maroku, Palermo, Varshava, nga Konferenca WIN – Zvicer, etj.do të lexoni jetët e 60 grave të ndryshme e të suksesshme:
1. Agnes Gonxha Bojaxhi-Nënë Tereza
2. Aida Bode
3. Anna Vissi
4. Angjelina Xhara
5. Astrid Sollid
6. Aurela Anastasi
7. Betool Khedairi
8. Branka e Bekim Fehmiu
9. Danna Beal
10. Diella Loshi
11. Donna Messer
12. Dorotea Horodyska
13. Eliza Dushku
14. Elmiha Drishti
15. Elfrida Zefi
16. Elvira Dones
17. Enrieta Sina
18. Fitnete Murati (Gashi)
19. Flutura Açka
20. Flutura Maçi
21. Gisèle Rufer
22. Hëna Këlcyra (Klisura)
23. Hillari Klinton
24. Hueda el Sajed
25. Ingrid Gustafson
26. Katarzina Minollari
27. Klara Kodra
28. Lajla Pernaska
29. Lirie Mehmeti
30. Liri Berisha
31. Luiza Xhuvani
32. Majlinda Bregu
33. Marcie Ries
34. Meri Lalaj
35. Merita Çoçoli
36. Milena Nurka
37. Mimoza Bineri
38. Mina Caushi
39. Mina Hasanaj
40. Mirela Bogdani
41. Mirjana Kuka
42. Mirela Sula
43. Nora Malaj
44. Rubena Moisiu
45. Shejnaze Zymberi
46. Shqipe Malushi dhe Biba
47. Saemira Pino Gjipali
48. Solange d’Angely
49. Susan Zogu
50. Suzana Turku
51. Suzana e Taisja Karagjozi
52. Suzanne Tesselaar
53. Tanja Ostojic
54. Teuta Topi
55. Terry Neese
56. Valdete Antoni
57. Vera Lesko
58. Vjollca Bakiu
59. Yvette deLaubanque
60. Rosalia Castellano Cervera.
Revista “Stina për ndryshim”, si një revistë e re mbetet një strehë e re, ku secili të ndihet i lirë, jo vetëm për të folur për problemet e veta, por gjithashtu për të gjetur miq të tjerë dhe për të shkëmbyer opinione. Qëllimi, ashtu si dhe vetë titulli është; të ndryshojmë dhe të përmirësojmë jetën tonë!
“Familja dhe Media – Fuqia për Ndryshim” një shoqatë themeluar e drejtuar nga Kozeta Zavalani, për të ndikuar në forcimin e pozicionit të familjes, nën parullën “Një familje e shëndetshme për një shoqëri të shëndetshme”-financon Revisten "Stina per Ndryshim".
Familja shqiptare tradicionalisht ka qenë bartëse dhe përcjellëse e virtyteve, luftuese dhe ndaluese e çdo dukurie negative. Jo se në të kaluarën gjithçka ka qenë rozë, por e vërteta është se në përgjithësi familja shqiptare luante një rol të rëndësishëm për parandalimin e shumë dukurive negative, si dhe në zgjidhjen sa më të drejtë e sa më të shpejtë, nëpërmjet formave dhe mënyrave të ndryshme. E vërteta është se sot duket sikur diçka nuk funksionon.
Shoqëria shqiptarë në ditët tona po kalon situata dhe po përjeton dukuri që bartin probleme të natyrave të ndryshme, me ngarkesa dhe pasoja negative, për sot dhe për nesër. Dëgjohen për vrasje, për kontrabandë, për përdhunime, për grabitje, për imoralitete…Pse ndodhin gjithë këto dukuri negative?! Mos vallë ne shqiptarët abuzojmë me demokracinë?!
Nuk është e vështirë të dallosh një çoroditje të përgjithshme shoqërore, ndaj dhe është e nevojshme të theksohet se, barra më e madhe e përgjegjësisë duhet të bjerë tek familja, nga gjiri i së cilës dalin, për fat të keq, ai kontingjent që përbën llumin e një shoqërie; dalin vrasës, kriminelë, hajdutë, mashtrues, njërës perversë… Gruaja, familja dhe media, duhet të jenë bërthama e parë e rëndësishme e injektimit me virtyte, që duhet të jetë e përhershme dhe e vazhdueshme, tek shoqëria me pjesëtarët e saj. Vetëm kështu mund të fitojmë një shoqëri normale. Për të arritur këto parametra është e nevojshme që bashke me institucione të tjera, të koordinojmë punën e përbashkët për fuqizimin e familjes dhe gjithë shoqërisë.
Cikël poetik kushtuar babait
Gjaku yt, në indet e mia
14 Tetor – si trëndafil jetës i buzëqeshe,
ndonëse hodhe shtat në varfëri,
me petale të bukura familjen ti e veshe,
të gjithëve u fale lumturi.
Por ike shumë i ri,
atë 21 dhjetor të zi…
Vdekja e papritur, mizore,
si e gjeti kaq lehtë prehjen,
në zemrën tënde hyjnore?
Sot, në flladin e erës flokët zgjas,
si mendimet në dallgë oqeanesh
dhimbja, shpirtin seç ma plas.
Ziejnë e luajnë mendimet,
mureve të shpirtit kujtimet:
Si mundem të t’harroj?!
Gjaku yt, në indet e mia.
A ka më tepër vlerë pasuria?
Ti s’je më.
Jeton veç dashuria….
Ti më pret tek mani i bardhë
Ndjeva të bulëzonin këngët drenovare,
ndaj u nisa për te ty, ngarkuar plot mall,
moj Drenova e Asdrenit dhe tim eti,
që shpirti mbi këngë të mbeti.
Ti më pret tek mani i bardhë,
e më thua: Mirë se ke ardhë!
Me kokrrat e papjekura të tij,
pluhurin e harresës fshij.
Tek kroi i teta Vasillës
njomin buzët poezitë e mia.
Aty ku mbi kalë me Anestin,
porsi në legjendë Doruntina,
kalëronte Olimbia.
Kur t’i shohë të dy mbi kalë,
si të vdekur dhe të gjallë,
babai i shtrenjtë
nga varri do të dalë,
ndoshta trëndafil i bardhë…
Eci, shkel dhe prek sokakët,
ku janë mbjellë dhe korrur hallet.
Eh! Kënga ime u shkri mbi plloça
Drenovare, le t’më thërrasë Korça!
Mirëmëngjes!
(Elegji për babanë)
Nëpër dallgë frymëzimi,
mëngjesi, pas natës,
i bardhë zbardh.
Mirëmëngjes, baba!
Gëzuar festën tënde!
Urime po të fal:
Mirëmëngjes!
Ç’fjalë të pa thëna,
do të më thuash?
Ç’fjalë të reja,
nga unë do të dëgjosh sot?
Kujtimet për ty më kanë rrethuar,
si gurë plot ngjyra
të një mozaiku të çmuar…
Fjalët prej zemre,
si lulëkuqe shkëlqejnë.
Në vargjet e mia,
ti hyn fare thjesht,
si re e bardhë,
në kaltërsinë e qiellit.
Mirëmëngjes baba!
E di,
s’të lodhën kurrë shtigjet
dhe netët e pagjuma
të qytetit tim…
Në dremitje netësh
rrëshqet në sfond një siluetë.
Ecën ti,
që rri zgjuar për ne
ditë e natë,
që vogëlushët
mos tremben në gjumë,
e pena ime
nga frika mos të ndalë;
të thotë më shumë.
Fare i njomë
dole malit për liri,
shtatëmbëdhjetë vjeçar,
gati jetën të bëje fli.
Të zunë pritë
me dredhi,
ata, që gjysmë leku
jetën blinin.
Në darën e frikës
s’ta ndrydhën dot zemrën,
as në acar.
Në listat e zeza
shndriste, emri yt i bardhë;
Djalosh, zemërzjarr.
Një shishe raki mani
jetën tënde peshoi.
Të shpëtoi nga prangat,
teto Vasilla e populli.
Shtigjet s’të lodhën kurrë
duke kërkuar,
pranverën e ëndërruar.
Liria, ç’nur të bukur,
si shkëlqim ylberi,
syve të tu u dha ndriçimin,
që të çahej terri…
Kështu, në krye gjithmonë
i gatshëm çdo çast,
ndershmërinë mbolle
në çdo hap.
Vite me radhë
rrugët të përshëndesin,
herët që me natë.
Era e ftohtë e Moravës
të ledhatonte ngadalë.
Kur mbrëmjeve i lodhur,
ktheheshe në shtëpi për të pushuar,
fëmijët përkëdhelje me fjalë.
Jeta jote, frymëzim
e shembull i gjallë.
Në sukseset e bijve,
si në një ujëvarë mali,
lodhja jote mërgohej
e besimi vaditej.
Forca e guximi, përtërihej.
Ndershmëria si fanar.
Rrugën të ndriçonte, qelibar.
Në çdo hap të jetës,
ndërgjegjja e xhamtë, kristal.
Rrugëve gjithmonë duke prirë,
buzëqeshur mes kaltërsisë.
Kurorat e gjelbra tundnin pyjet,
kur me dorë i ngjatjetoje,
njerëzit që të donin
dhe kaq fort ti i doje…
Nga frymëmarrja e njerëzve
rrugët zgjerohen.
Tok me to edhe përshëndetja ime;
rritet, zmadhohet
e nuk fshihet kurrë për ty, baba.
Përsëri të përshëndes:
Mirëmëngjes!
Me buzëqeshjen e pastër
si një qiell i kaltër,
mbi të thjeshtën uniformë blu,
mbi hapin tënd
rrugëve mbi asfalt,
këto vargje të thjeshta
për ty i gdhend këtu.
Kozeta Zavalani (Qirjo) lindi në Korçë në 8 mars 1958. U diplomua në Fakultetin Ekonomik në Universitetin e Tiranës më 1982 dhe në vitin 1985 është specializuar për gazetari. Eshtë nënë e dy djemve, Mendit e Mikelit dhe bashkëshorte e mjekut Gjergj Zavalani. Ka punuar në Televizionin Shqiptar e tani është kryeredaktore e revistës “Stina për ndryshim” organ i Shoqatës “Familja dhe Media – Fuqia për Ndryshim” që drejton. Është zgjedhur ”Ambasadore për Paqen” nga Federata e Familjes për Paqen Universale, ndërsa "Connect Us Communications Canada" në edicionin e vitit 2007 ka shpallur Kozetën një ndër gratë e vitit 2007 (Woman of the World – 2007). Eshtë anëtare e World Poets Society (W.P.S.), Union of Poets & Writers dhe Poetëve për të Drejtat e Njeriut. Në 2009 është nderuar me Çmimin e Dytë në Takimin e Poeteshave Shqiptare në Vushtrri dhe Çmimin e Parë për cikël me poezi nga Redaksia NOSITI.
Ka qenë bashkautore në 1976 në librin me poezi “Këngët e para” dhe në 1978 në vëllimet me tregime 2-4-6 “Heronj të heshtur”. Ka botuar nga 1997-2002 gazetën periodike të SHGPA-së “Edhe menaxhere”. Në vitet 2000 – 2002 vëllimet 1 e 2 të librit “Gra që më kanë frymëzuar” dhe në anglisht “Women who have inspired me”. Në 2005 botoi vëllimin ”Halfworld”, në 2007 vëllimin ”Gjysmëbota” dhe Buletinin “Të Drejtat e Njeriut” botim i QSHDNJ. Në 2010 -vëllimi poetik “Shtegtare”.
Ajo ka marrë pjesë në aktivitete të rëndësishme ndërkombëtare, kushtuar gruas në vende të tilla si në Holandë, Itali, Amerikë, Poloni, Marrok, Norvegji, etj. Ka kryer një sërë kualifikimesh pasuniversitare dhe ka kontribuar si lektore në konferencat : “Mbi menaxhimin e kohës” nga Vrije University, në Amsterdam të Holandës, “Burimet njerëzore dhe lidershipi” nga Instituti ISIDA në Palermo të Italisë, ku është laureuar me titullin: “Doktor”. Tani është kryeredaktore e revistës “Stina për ndryshim” organ i “Familja dhe Media – Fuqia për Ndryshim” një shoqatë që ka themeluar për të ndikuar në forcimin e familjes, nën parullën “Një familje e shëndetshme për një shoqëri të shëndetshme”.
Si anëtare e Shoqatës së Gazetarëve Ndërkombëtarë Profesionistë dhe Rrjetit Botëror të Grave, bashkëpunon me shoqatën “FIDAPA”në Itali, “Women and Peace”, UNESCO në Greqi, “Dirigenteas” në Paris, WIN - Zvicër, “Women Abroad” Angli, GlobeWomen, CIPE, TIAW dhe WIPP në Uashington D.C. etj.
Nga Konferencat Ndërkombëtare ka marrë frymëzim për librat “Gra që më kanë frymëzuar” dhe “Gjysmëbota”, intervista me gra të suksesshme nga vendi dhe bota, realizuar në harkun kohor 2000-2007. Është zgjedhur ”Ambasadore për Paqen” nga Federata e Familjes për Paqen Universale dhe "Connect Us Communications Canada" në edicionin e vitit 2007 ka shpallur Kozetën, ndër më të mirat; “Women of the World - 2007”. Është nderuar me Çmimin e dytë në takimin e poeteshave shqiptare në Vushtrri dhe Çmimin e parë për cikel me poezi nga Redaksia NOSITI Në "Netët Korçare të Poezisë" korrik 2010 fitoi "Cmim Special" për krijimtarinë letrare me nivel të lartë artistik, duke sjellë vlera të spikatura dhe të qendrueshme në fushën e poezisë.
Botime nga Kozeta Zavalani
Në 1976 bashkautore në librin me poezi “Këngët e para” dhe në 1978 në vëllimet me tregime 2-4-6 “Heronj të heshtur”. Ka botuar nga 1997-2002 gazetën periodike të SHGPA-së “Edhe menaxhere”. Në vitet 2000 – 2002 vëllimet 1 e 2 të librave “Gra që më kanë frymëzuar” dhe në anglisht “Women who have inspired me”. Në 2005 botoi librin ”Halfworld”, në 2007 vëllimin ”Gjysmëbota” dhe Buletinin “Të Drejtat e Njeriut” botim i QSHDNJ. Në vitin 2010 -vëllimin poetik “Shtegtare”.
Titulli: Gjysëmbota
Mbresa, biografi, intervista
Autore: Kozeta Zavalani
Shtëpia botuese: Medaur
F. 336
Pesha: 0.44 kg
ISBN: 978-99943-59-29-5
"Gjysmëbota" mbresa, biografi, intervista me Autore Kozeta Zavalani. Shtëpia botuese "Medaur", faqet e librit 336. ISBN 978-99943-59-29-5
Në librin:"GJYSMEBOTA"
Mbas përshkrimit bukur të mbresave nga New York, Chikago, Kalifornia, Majami e St. Croix, Virgin Island, USA. Kanada, Norvegjia, Greqia, Maroku, Palermo, Varshava, nga Konferenca WIN – Zvicer, etj.do të lexoni jetët e 60 grave të ndryshme e të suksesshme:
1. Agnes Gonxha Bojaxhi-Nënë Tereza
2. Aida Bode
3. Anna Vissi
4. Angjelina Xhara
5. Astrid Sollid
6. Aurela Anastasi
7. Betool Khedairi
8. Branka e Bekim Fehmiu
9. Danna Beal
10. Diella Loshi
11. Donna Messer
12. Dorotea Horodyska
13. Eliza Dushku
14. Elmiha Drishti
15. Elfrida Zefi
16. Elvira Dones
17. Enrieta Sina
18. Fitnete Murati (Gashi)
19. Flutura Açka
20. Flutura Maçi
21. Gisèle Rufer
22. Hëna Këlcyra (Klisura)
23. Hillari Klinton
24. Hueda el Sajed
25. Ingrid Gustafson
26. Katarzina Minollari
27. Klara Kodra
28. Lajla Pernaska
29. Lirie Mehmeti
30. Liri Berisha
31. Luiza Xhuvani
32. Majlinda Bregu
33. Marcie Ries
34. Meri Lalaj
35. Merita Çoçoli
36. Milena Nurka
37. Mimoza Bineri
38. Mina Caushi
39. Mina Hasanaj
40. Mirela Bogdani
41. Mirjana Kuka
42. Mirela Sula
43. Nora Malaj
44. Rubena Moisiu
45. Shejnaze Zymberi
46. Shqipe Malushi dhe Biba
47. Saemira Pino Gjipali
48. Solange d’Angely
49. Susan Zogu
50. Suzana Turku
51. Suzana e Taisja Karagjozi
52. Suzanne Tesselaar
53. Tanja Ostojic
54. Teuta Topi
55. Terry Neese
56. Valdete Antoni
57. Vera Lesko
58. Vjollca Bakiu
59. Yvette deLaubanque
60. Rosalia Castellano Cervera.
Titulli: Shtegtarë / Migratory
Origjinali: Shtegtarë / Migratory
Poezi
Autori: Kozeta Zavalani
Shtëpia botuese: Ada
Viti: 2010
fq. 184
Pesha: 0.20 kg
ISBN: 978-99943-58-92-2
Revista “Stina për ndryshim”, si një revistë e re mbetet një strehë e re, ku secili të ndihet i lirë, jo vetëm për të folur për problemet e veta, por gjithashtu për të gjetur miq të tjerë dhe për të shkëmbyer opinione. Qëllimi, ashtu si dhe vetë titulli është; të ndryshojmë dhe të përmirësojmë jetën tonë!
“Familja dhe Media – Fuqia për Ndryshim” një shoqatë themeluar e drejtuar nga Kozeta Zavalani, për të ndikuar në forcimin e pozicionit të familjes, nën parullën “Një familje e shëndetshme për një shoqëri të shëndetshme”-financon Revisten "Stina per Ndryshim".
Familja shqiptare tradicionalisht ka qenë bartëse dhe përcjellëse e virtyteve, luftuese dhe ndaluese e çdo dukurie negative. Jo se në të kaluarën gjithçka ka qenë rozë, por e vërteta është se në përgjithësi familja shqiptare luante një rol të rëndësishëm për parandalimin e shumë dukurive negative, si dhe në zgjidhjen sa më të drejtë e sa më të shpejtë, nëpërmjet formave dhe mënyrave të ndryshme. E vërteta është se sot duket sikur diçka nuk funksionon.
Shoqëria shqiptarë në ditët tona po kalon situata dhe po përjeton dukuri që bartin probleme të natyrave të ndryshme, me ngarkesa dhe pasoja negative, për sot dhe për nesër. Dëgjohen për vrasje, për kontrabandë, për përdhunime, për grabitje, për imoralitete…Pse ndodhin gjithë këto dukuri negative?! Mos vallë ne shqiptarët abuzojmë me demokracinë?!
Nuk është e vështirë të dallosh një çoroditje të përgjithshme shoqërore, ndaj dhe është e nevojshme të theksohet se, barra më e madhe e përgjegjësisë duhet të bjerë tek familja, nga gjiri i së cilës dalin, për fat të keq, ai kontingjent që përbën llumin e një shoqërie; dalin vrasës, kriminelë, hajdutë, mashtrues, njërës perversë… Gruaja, familja dhe media, duhet të jenë bërthama e parë e rëndësishme e injektimit me virtyte, që duhet të jetë e përhershme dhe e vazhdueshme, tek shoqëria me pjesëtarët e saj. Vetëm kështu mund të fitojmë një shoqëri normale. Për të arritur këto parametra është e nevojshme që bashke me institucione të tjera, të koordinojmë punën e përbashkët për fuqizimin e familjes dhe gjithë shoqërisë.
Cikël poetik kushtuar babait
Gjaku yt, në indet e mia
14 Tetor – si trëndafil jetës i buzëqeshe,
ndonëse hodhe shtat në varfëri,
me petale të bukura familjen ti e veshe,
të gjithëve u fale lumturi.
Por ike shumë i ri,
atë 21 dhjetor të zi…
Vdekja e papritur, mizore,
si e gjeti kaq lehtë prehjen,
në zemrën tënde hyjnore?
Sot, në flladin e erës flokët zgjas,
si mendimet në dallgë oqeanesh
dhimbja, shpirtin seç ma plas.
Ziejnë e luajnë mendimet,
mureve të shpirtit kujtimet:
Si mundem të t’harroj?!
Gjaku yt, në indet e mia.
A ka më tepër vlerë pasuria?
Ti s’je më.
Jeton veç dashuria….
Ti më pret tek mani i bardhë
Ndjeva të bulëzonin këngët drenovare,
ndaj u nisa për te ty, ngarkuar plot mall,
moj Drenova e Asdrenit dhe tim eti,
që shpirti mbi këngë të mbeti.
Ti më pret tek mani i bardhë,
e më thua: Mirë se ke ardhë!
Me kokrrat e papjekura të tij,
pluhurin e harresës fshij.
Tek kroi i teta Vasillës
njomin buzët poezitë e mia.
Aty ku mbi kalë me Anestin,
porsi në legjendë Doruntina,
kalëronte Olimbia.
Kur t’i shohë të dy mbi kalë,
si të vdekur dhe të gjallë,
babai i shtrenjtë
nga varri do të dalë,
ndoshta trëndafil i bardhë…
Eci, shkel dhe prek sokakët,
ku janë mbjellë dhe korrur hallet.
Eh! Kënga ime u shkri mbi plloça
Drenovare, le t’më thërrasë Korça!
Mirëmëngjes!
(Elegji për babanë)
Nëpër dallgë frymëzimi,
mëngjesi, pas natës,
i bardhë zbardh.
Mirëmëngjes, baba!
Gëzuar festën tënde!
Urime po të fal:
Mirëmëngjes!
Ç’fjalë të pa thëna,
do të më thuash?
Ç’fjalë të reja,
nga unë do të dëgjosh sot?
Kujtimet për ty më kanë rrethuar,
si gurë plot ngjyra
të një mozaiku të çmuar…
Fjalët prej zemre,
si lulëkuqe shkëlqejnë.
Në vargjet e mia,
ti hyn fare thjesht,
si re e bardhë,
në kaltërsinë e qiellit.
Mirëmëngjes baba!
E di,
s’të lodhën kurrë shtigjet
dhe netët e pagjuma
të qytetit tim…
Në dremitje netësh
rrëshqet në sfond një siluetë.
Ecën ti,
që rri zgjuar për ne
ditë e natë,
që vogëlushët
mos tremben në gjumë,
e pena ime
nga frika mos të ndalë;
të thotë më shumë.
Fare i njomë
dole malit për liri,
shtatëmbëdhjetë vjeçar,
gati jetën të bëje fli.
Të zunë pritë
me dredhi,
ata, që gjysmë leku
jetën blinin.
Në darën e frikës
s’ta ndrydhën dot zemrën,
as në acar.
Në listat e zeza
shndriste, emri yt i bardhë;
Djalosh, zemërzjarr.
Një shishe raki mani
jetën tënde peshoi.
Të shpëtoi nga prangat,
teto Vasilla e populli.
Shtigjet s’të lodhën kurrë
duke kërkuar,
pranverën e ëndërruar.
Liria, ç’nur të bukur,
si shkëlqim ylberi,
syve të tu u dha ndriçimin,
që të çahej terri…
Kështu, në krye gjithmonë
i gatshëm çdo çast,
ndershmërinë mbolle
në çdo hap.
Vite me radhë
rrugët të përshëndesin,
herët që me natë.
Era e ftohtë e Moravës
të ledhatonte ngadalë.
Kur mbrëmjeve i lodhur,
ktheheshe në shtëpi për të pushuar,
fëmijët përkëdhelje me fjalë.
Jeta jote, frymëzim
e shembull i gjallë.
Në sukseset e bijve,
si në një ujëvarë mali,
lodhja jote mërgohej
e besimi vaditej.
Forca e guximi, përtërihej.
Ndershmëria si fanar.
Rrugën të ndriçonte, qelibar.
Në çdo hap të jetës,
ndërgjegjja e xhamtë, kristal.
Rrugëve gjithmonë duke prirë,
buzëqeshur mes kaltërsisë.
Kurorat e gjelbra tundnin pyjet,
kur me dorë i ngjatjetoje,
njerëzit që të donin
dhe kaq fort ti i doje…
Nga frymëmarrja e njerëzve
rrugët zgjerohen.
Tok me to edhe përshëndetja ime;
rritet, zmadhohet
e nuk fshihet kurrë për ty, baba.
Përsëri të përshëndes:
Mirëmëngjes!
Me buzëqeshjen e pastër
si një qiell i kaltër,
mbi të thjeshtën uniformë blu,
mbi hapin tënd
rrugëve mbi asfalt,
këto vargje të thjeshta
për ty i gdhend këtu.
Këngën lag me lot
Tani, në buzët e tua
nuk ka më asgjë,
asgjë me musht.
Ndoshta thërrime kanë mbetur
nga shkoqitja e zemrës!?
Magjia lumturore që na mbështolli bashkë
Kacavirret në zemrat tona
si një gjethe e verdhë,
që pret të këputet në vjeshtë.
Ndaj iki larg
e rrokullisem kot,
çmendem pas yjeve e hënës
me to, këngën e shpirtit lag me lot...
Jam zëri i së nesërmes
Në mesnatë braktisa gjumin
Hapa dritën dhe lexova ëndrrën
Të nesërmen, mbi parvaz gjethja rrëzuar
Shikoj shelgun bardhë lotuar
Brenda vetes drita lindur
Drejt të nesërmes për tu rritur
Është një farë mbjell në djep
Që po rrit pemën e vet
Nëse jam sot luleçelur
Në k’të shekull paskam shkelur
Zëri im po ngjitet n’shkëmbë
Herë i lehtë dhe herë i rëndë
Zogjtë që ulen përmbi sup
Zë më japim të pafund….
Gjysmëbotës
Ju mblodha një nga një
Si një buqetë lulesh në arë
Si një polumbar
Që midis guackave të detit
Nxjerr margaritarë...
Margaritarë jeni ju;
Afërdita, Flutura, Margarita...
që në Gjysmëbotën
ju bëra buqetë
T’ju prek përjetë
Të shtrenjtat e mia,
Si kallëza gruri në arë
Secila një varg
Si vetë poezia.
Mamasë Anika
Atë natë prush me yje,
Vonoi ”Anek” lundrimin nga Pireu
Ndaj nuk sosa dot,
Ndonëse më penguan,
E s’bëra prapakthehu..!
Shpejtoni, ju lutem, u thashë,
Shpejtoni...!
Me sytë nga dera,
Ajo mua më pret.
Mërguar e malluar,
në ishullin e lashtë me emrin
Kretë,
ku përqafuar me diellin e detin,
Kazanzaqi përjetësisht fle.
Ah, moj mama!
Nëpër vapë fillimgushti
me dhimbje ngarkuar,
dhe mallin që digjte diellin
çava udhën e Pindit
si dikur mes drerëve kalonin veç komitë,
Erdha...erdha atë ditë
Me erën e ndarjes
Të të lagia buzën,
Të të puthja sytë...!
Përtej Oqeanit
Me erën e shkalluar,
shëtis nëpër natë.
Mbi dallgët e oqeanit
yje të dashuruar;
ndjehem e lumturuar.
Shikimet shkëmbejmë me dallget
që lodrojnë mbi valë.
Era, si gjysmëbota midis gjethesh
me palmat e jetës,
luan.
Me zemrën e dallgëve,
rënkon e shkallon,
duke kërkuar këngët e zogjve,
në pikëzat e ujit
ëmbël cicëron.
Këtu, buzë oqeanit
ishujt e virgjër
të shpirtin tim
i kthen në lot të trëndafiltë....
* Në Sant Croix.
E pashë kaq pranë diellin
të lindë në agim,
tek puthte Ishujt e Virgjër,
krejt të virgjër,
që Kristofor Kolombi i pagëzoi
me emër të brishtë.
Me ledhatimin e rrezeve të tij,
hapa sytë
dhe përpiva gjithë mrekullitë...
Në ballkonin tim një tavolinë
me lule
pret të vijnë miqtë.
Ata janë larg,
shumë larg
e dot s’mund të vijnë...
Prej andej sjellin puhizën e agimit.
E vetme në ballkon përsias
Vetëm me erën mikeshë
që më ledhaton gjithandej
e diç më pëshpërit në vesh.
Dy dashnorë nëpër dallgë më shohin me zili.
Më ftojnë pranë tyre të ri;
oqeani e dielli...
* (Vendi kur për herë të pare shkeli K.Kolombi më 1493,kur zbuloi Amerikën)
Bisedë me diellin
-Mos mu largo- më foli,
se unë të ndjek ngado.
Sharmin tënd e shijoj vetëm unë
Nuk bëhem xheloz
dallgët e oqeanit kur përqafon.
Unë do të ledhatoj përsëri,
E përsëri do të dal
veç për ty
se e di:
Dashnor besnik më ke
përjetë.
mërzitesh kur s’më sheh ndonjë ditë
kur retë plot zili me dalin ne prite...
Eja më shtrëngo
Nuk iki pa të puthur dhe një çikë
Mos u turpëro
Tek ty, janë në gjumë të gjithë...
MËNGJEZET E SYVE TË PASTËR
Lëkundem në djep të mendimit
Si një varkë e çarë në udhëtime
Që nuk e lënë të mbytet
Mëngjeset e syve të pastër
Perëndimet e purpurta të buzëqeshjeve
Tek çelin pareshtur prekur nga qerpiku rënë
Mëngjeset e syve të mi janë qiellit pa re
Si në Parajsën e dëshiruar ndër vite
Prej atje bien të errëta lotët e dhimbjes
E sytë e mi mbajnë rreze të ylberta
Për t’ja dhuruar zemrës
Pasqyra e syve
Thonë sytë që kanë dritë
Dritën e shpirtit pasqyrojnë
Ndjenjën kanë si orbitë
Kur aq bukur xixëllojnë
Pasqyra e syve kurdoherë
Më ka bërë që të hetoj
Në qelizë e venë të futem
Zemrën si rreh të shikoj...
