Nga Jeton Kelmendi
“Të besosh domethënë të jetosh (...) Besimi është e vetmja gjë që qenësisht është e jona.” - Nena Tereze
PËRTEJ VETVETES JETONTE
Tani ka ardhur tek vetvetja dhe jeton me engjëjt
(Nënës Terezë)
Sa vjet kaluan
Nga një shkuarje e madhe
Përtej vetes jetonte një mrekulli Albanika
Me dy shpirtra
Njërin për zotin tjetrin për njerëzimin
Ishte pak Gonxhe, pak Kalkutë
Më shumë Albanika e më shumë dritë
Njerëzimit
Lutej dhe bëhej vetë
Lutja
Ilirika
Nëna jonë Terezë
Me 1978 paqja të ra në emër
At vjet nëno
Unë erdha në ketë botë
Tash
Kur më duhet krenaria
Shkoj në Krujë te Kastriotët
E i thërras Gjergjit
Kur më duhet një yll
Universi
Dal në Kodër të Diellit
I bëj zë Rugovës
Nëna jonë Terezë
Me lutjen tënde kam rënë e jam
Zgjuar
Dardan
Engjëjt që jetojnë në qiell
Buzëqeshën dhe pritën
Shkuarjen tënde
Të madhe
Sa vjet u bënë
Dhe atdheu po bëhet gati
Për një ditë tjetër
Albanika
Vazhdo lutu për njerëzimin
Jetimët tu
Për tokën e shtrenjtë
Që i thonë
ILIRI
Kaluan sa mote
Që shkove
Këndej po vijnë do tjerë
Gonxhe
“E di një fjalë prej guri”
E mësova n’Shkrel
Edhe një pallat ëndrrash e kam diku
Tha Kadare
E tash
Bekoj edhe gjurmët e Prekazit
E të Gllogjanit
Ato zhgjëndrra i pamë me sy
Ati ynë në qiell
Na shikon me simpati
Thuaje edhe një fjalë
Shqip
Zoti e bekoftë Arbërinë
Ndize një kandil
Ndriçoje atdheun
Ilirikase
Kjo është e para
Çdokush e din
Nënë ti je vetë drita
Shkuarja nuk është e lakmueshme
Për kurrkënd
Veç kur shkohet si ti nënë
Është shkuarje e mrekullueshme
Edhe Jezusi dinte për albanët
Po moti i keq na pat marrë
E çka t’i bësh fatit t’zi
Fqinjët na qëlluan të tillë
Përtej vetes ke jetuar
Dhe tani ke ardhur po jeton në vetveten
Përjetësi
Bashkë me engjëjt
Të ardhmen tonë të nesërme
Sillna sot
Lutu bre Nënë edhe një herë
Se dhjetori m’ka frikësuar
E nuk di çka po më shohin sytë
Më bëhet se të ftohtit të Dardanisë
Po i vonohet pranvera
Dardanika
Mos harro edhe katër pjesë
T’ndara
Nënë, ti je emri ynë që shndrit në qiell
E tokë
Fillimdhjetor 2007, Bruksel
PËRTEJ VETVETES JETONTE
Tani ka ardhur tek vetvetja dhe jeton me engjëjt
(Nënës Terezë)
Sa vjet kaluan
Nga një shkuarje e madhe
Përtej vetes jetonte një mrekulli Albanika
Me dy shpirtra
Njërin për zotin tjetrin për njerëzimin
Ishte pak Gonxhe, pak Kalkutë
Më shumë Albanika e më shumë dritë
Njerëzimit
Lutej dhe bëhej vetë
Lutja
Ilirika
Nëna jonë Terezë
Me 1978 paqja të ra në emër
At vjet nëno
Unë erdha në ketë botë
Tash
Kur më duhet krenaria
Shkoj në Krujë te Kastriotët
E i thërras Gjergjit
Kur më duhet një yll
Universi
Dal në Kodër të Diellit
I bëj zë Rugovës
Nëna jonë Terezë
Me lutjen tënde kam rënë e jam
Zgjuar
Dardan
Engjëjt që jetojnë në qiell
Buzëqeshën dhe pritën
Shkuarjen tënde
Të madhe
Sa vjet u bënë
Dhe atdheu po bëhet gati
Për një ditë tjetër
Albanika
Vazhdo lutu për njerëzimin
Jetimët tu
Për tokën e shtrenjtë
Që i thonë
ILIRI
Kaluan sa mote
Që shkove
Këndej po vijnë do tjerë
Gonxhe
“E di një fjalë prej guri”
E mësova n’Shkrel
Edhe një pallat ëndrrash e kam diku
Tha Kadare
E tash
Bekoj edhe gjurmët e Prekazit
E të Gllogjanit
Ato zhgjëndrra i pamë me sy
Ati ynë në qiell
Na shikon me simpati
Thuaje edhe një fjalë
Shqip
Zoti e bekoftë Arbërinë
Ndize një kandil
Ndriçoje atdheun
Ilirikase
Kjo është e para
Çdokush e din
Nënë ti je vetë drita
Shkuarja nuk është e lakmueshme
Për kurrkënd
Veç kur shkohet si ti nënë
Është shkuarje e mrekullueshme
Edhe Jezusi dinte për albanët
Po moti i keq na pat marrë
E çka t’i bësh fatit t’zi
Fqinjët na qëlluan të tillë
Përtej vetes ke jetuar
Dhe tani ke ardhur po jeton në vetveten
Përjetësi
Bashkë me engjëjt
Të ardhmen tonë të nesërme
Sillna sot
Lutu bre Nënë edhe një herë
Se dhjetori m’ka frikësuar
E nuk di çka po më shohin sytë
Më bëhet se të ftohtit të Dardanisë
Po i vonohet pranvera
Dardanika
Mos harro edhe katër pjesë
T’ndara
Nënë, ti je emri ynë që shndrit në qiell
E tokë
Fillimdhjetor 2007, Bruksel
