Në bregun e qenjes sime - Libër me poezi

Libri i George Peagu-t është një gëzim i veçantë. Ai ta ngulfat në shpirt atë kënaqësi të verbët, të lartë e të thellë, të cilën vetëm krijimtaria letrare mund të ta prokurojë. Është shprehja më e fshehtë e shpirtit, një humnerë e zbraztë dhe e vetmuar, e mbetur ballë për ballë vetëm me vetveten. Është shprehja e asaj ndezjeje të ëmbël e të butë, e vetë shpirtit të jetës sonë misterioze, e zënë si një zog i zbehtë që përpëlitet në rrjetat e strukturës së një lënde të ashpër e të pamëshirshme, të mrekullueshme, të pashpjegueshme e të padepërtueshme. Një fryt plot kuptime, dhe megjithatë, i pakuptuar! Një kuptim plot mençuri në botën e pakuptimtë, ky vëllim, perfekt i barabartë me vetveten, është një vepër arti, ngase, pa përmbajtur asgjë në plus, asgjë nuk i mungon. Është fryt i përpjekjeve të një jete të tërë, që është munduar derisa ka arritur të jetë i kuptuar, siç thot autori, “të dantellojë përfytyrimin e zgjedhur”. Por çka tjetër mund të jetë poezia, nëse jo madje pasqyra e pavdeksisë së ekzistencës sonë, e rruajtur përballë përjetësisë? Nmdërsa George Peagu e din, e ndjen dhe e thoit këtë, gjë që është e mjaftueshme. (Gavril Matei Albastru)

oet dhe prozator. U lind më 4 korrik 1939, në lokalitetin Seciuri, komuna Roshia de Amaradia, rrethi i Gorzhit (Olteni). Shkollimin fillestar e ndoqi në vendlindje, pas të cilit e përvetësoi mjeshtrinë e traktoristit, zdrukthtarit, aviatorit, duke punuar 11 vjet. Nga viti 1982 iu dedikua ekskluzivisht shkrimit. Është anëtar i Unionit të Shkrimtarëve të Rumanisë nga viti 1983, i përjashtuar më 1984, i ripranuar më 1994. Vepra letrare: Peshore (poezi), Editura Litera, Bukuresht, 1978; Antena galaktike (poezi), Ed. Albatros, Bukuresht, 1985; Interyje (poezi), Ed. Eminescu, Bukuresht, 1997; Kujtime nga bota tjetër (prozë e shkurtë), Ed. Perpessicius, Bukuresht, 2006; 222 katrena (poezi), Ed. Perpessicius, Bukuresht, 2006, Relacion i ndaluar, Ed. Arefeana, Bukuresht, 2009, Fituesi nuk merr asgjë (vëllim bilingv, rumanisht-shqip, Bukuresht, 2009). Për krijimtarinë e tij kanë shkruar kritikë dhe eseistë eminentë të letërsisë rumune. Bashkëpunon me një numër të konsideruar revistash letrare, duke qenë i përfshirë në 34 antologji poetike, në rreth 25 almanakë të revistës Rebus dhe revistave tjera, me prozë të shkurtë, poezi formash të ndryshme, epigrame etj. E ka patur lektor shkrimtarin e famshëm rumun me origjinë shqiptare, Viktor Eftimiu (1967), dhe është i përfshirë me vargje në gjuhën shqipe në antologjinë Magjia e fjalës (Bukuresht, 2009), si dhe në veprën e Serban Al. Doru Scriitorii gorjeni/ Shkrimtarët gorzhenë (Fije fjalori), Ed. Ager, Tërgu Zhiu, 1998, fq. 113-114.

Nga George Peagu

Në vend të parathënies

Në matriçen stilistike të krijimtarisë, George Peagu (Xheorxhe Peagu) ka si pikë burimore analogjinë. Një detaj empirik dhe, menjëherë, një transferim në përfytyrim. Zhvillimi i përfytyrimit është qoftë numërimtar, qoftë teknikë alegorizuese. Konstrukcioni morfologjik është qoftë diptik, qoftë triptik.
Poeti lë të jetë i zotëruar nga lënda poetike apo ia nënshtron – përkundrazi – refleksioneve tragjike. Njeriu i poezisë së George Peagut është një poet tragjik. Ndriçimet e mëndafshta janë të natyrës së shumëfishimit të fërgëllimës së autotencititetit. 

Duke ia eliminuar vajtimet dashamirësisht brutale dhe me theks autobiografik dukshmërisht periferik, uni empirik i shqetsuar përfiton cilësinë dhe forcën e një uni poetik që na obligon për instaurimin e krijimtarisë së George Peagut në qarkun e pritur të vlerave të reja letrare. Për poetin George Peagu më duket emblematik vargu i Georg Traklit, i komentuar nga Heideggeri: “Diçka e huaj është shpirti në këtë botë!”

Vetëm ti ke fuqinë
Të më popullosh me yje
Vetëm ti e ke lindur
Atë muzikë hyjnore që
Dëgjohet deri tejmatanë yjeve.
Ti e bën më të bukur Universin e pakufishëm
Petalet tua të drejtuar kah unë 
Më rrezatojnë,
Staminet ma lënë polenin pa mendime
Pres të jem i gëlltitur.

Mos u brengos zot
Dhe mos u lëkund
Kur të mbështes
Me krahë për qiellin.
Mund ti shkundish yjet
Që, duke rënë mbi mua
Do të më mbulonin pa gjurmë.