Një poezi me temperaturën e jetës, të njeriut. Kështu e ka quajtur poezinë e Preç Zogajt ministri në detyrë i Turizmit, Kulturës, Rinisë dhe Sporteve, poeti Visar Zhiti. Edhe pse e kishte parashikuar në shtator, duket se Zogaj mendoi se kësaj periudhe postzgjedhore, transitore, i duhet pak poezi, i duhet një promovim libri. Në ambientet e MTKRS-së, promovimi i librit “Fundi, një fëmijëri tjetër” kishte mbledhur më shumë njerëz nga ç’ishte llogaritur numri i karrigeve. Ministra, kolegë debatesh nëpër ekrane televizive, shkrimtarë, gazetarë… Siç do të shprehej Zhiti, atë shumësi njerëzish “është poezia që na bashkon të gjithëve”. Sipas tij, ky libër që Preç
Zogaj i jep lexuesit, vetes dhe letërsisë shqipe, është “një poemë ku vërshojnë ndjenjat”, “një përpjekje për të qenë njeri”, një dëshmi që “poezia jeton, poezia është dhe poezia na duhet”. Për poetin dhe piktorin Parid Teferiçi, Preç Zogaj është një poet metafizik. Ndjeshmëria njerëzore, dashuria për prindërit, partneren, ndjesia e vdekjes… e bëjnë atë një poet të veçantë. Për të, libri i Zogajt është në vazhdën e atyre veprave të mira, që kanë thyer çdo lloj pritshmërie apo paragjykimi mbi poezinë, kohëve të fundit. I shoqëruar gjithnjë nga një ndjenjë “borxhi” ndaj të gjithë atyre që nuk mungojnë në promovimet e librave të tij, Preç Zogaj do të ndante dje me të pranishmit mendimin e tij personal se “Fundi, një fëmijëri tjetër” është libri i tij më i mirë. Madje-madje, duke iu referuar një thënieje të Borgesit, ky është pjesë e atij librit të “vetëm” që poeti shkruan gjatë gjithë jetës së tij. Preç Zogaj, një nga figurat politike më aktive, ishte i bindur se te të gjithë të pranishmit do të lindte natyrshëm pyetja se ku mbaron poeti e fillon politikani e anasjelltas, se ç’e lidh poezinë me politikën… “Duke lexuar datat poshtë poezive, lexuesi e sheh se ndërkohë unë kam qenë i angazhuar në aktivitete të tjera, por unë asnjëherë nuk e kam komprometuar poezinë me aktivitete të tjera të domosdoshme në jetën e njeriut. Nuk besoj se këtu ka ndonjë poet që jeton vetëm me librat e tij, por unë jam përpjekur që me fanatizëm ta ruaj poezinë të paprekur nga angazhimet e tjera”, tha Preç Zogaj. Megjithëqë ai ka lëvruar edhe gjini të tjera, si romanin, memuaristikën e publicistikën, mbetet një poet dhe shprehet i lumtur që vazhdon të flasë këtë gjuhë. “Ne vazhdojmë të flasim dhe të shkruajmë gjuhën universale të poezisë, e cila është gjuha e gjuhës. Pavarësisht se poezia ka probleme komunikimi, ne e vazhdojmë këtë aventurë dhe unë jam i lumtur që e flas, e lexoj dhe e shkruaj këtë gjuhë”, tha dje poeti.PËRMBLEDHJA“Fundi, një fëmijëri tjetër”, është përmbledhje e poezive të shkruara gjatë 2-3 viteve të fundit. Një botim i shtëpisë botuese “Tirana Times”, me kopertinë nga Parid Teferiçi. Edhe në këtë përmbledhje poetike, Preç Zogaj u kthehet temave të tij të preferuara, si dashuria, që siç do të shprehej edhe në vëllimet e mëparshme është lajmi më i mirë që mund të ndodhë mbi tokë. Është dashuria për gruan, për prindërit, që janë vazhdimisht të pranishëm edhe me mungesën e tyre, për jetën. E bashkë me këtë të fundit vjen dhe vdekja, ajo e pashmangshmja, e vetmja gjë e sigurt sipas poetit, mungesa e së cilës ndoshta nuk do t’i jepte jetës atë kuptim që ka.
