NJË CAPUÇINO NË TREVIZE

Gëzim Ajgeraj nga Zvicra

SKICE PER NJE TREGIM

(Pas një udhëtimi)



NJË CAPUÇINO NË TREVIZE



Dita kishte ikur mes një udhëtimi të gjatë. Përmes Alpeve tani më i stërlodhur, kishim hyrë në qytetin e Trevises. Në ç'ditarë ti shkuruaja pejsazhet e bukura të atij udhëtimi, dyshoj se nuk mundë ti qëndrojë besnik fjala, objektivit të fotokamarës. Megjithatë në mbrëmje do ti ndajë përshtypjet me letrën e bardhë. Me pikat e para të territ, mbrëmja e tetorit që numronte dyzetetetëorët e fundit, na priti në qendrën e qytetit. Tamam atyre çasteve mu kujtuan ish miqtë dhe mikeshat e braktisura, të internetit. Herë si emra e herë si nofka që i gjasonin "Mullinjëve të erës". Një miqësi e shuar dikurë. Ca pëllumba të bardhë ngriheshin e uleshin mbi qytet. Fluturimi i tyre i gjasonte një lëmshi që herë zemërohej e mbështillej qiellit, e herë qetësohej e i fryente figurave të paqes. Mu kujtua "Metafora", miqtë e mi gjithandej; në Prishtinë, Tiranë, Bruksel... Është një histori e moçme, një plagë që herë pas here hapet. Ta shkruajë kërkonë kohë, të ia them shkurtë u hyjë në hak miqëve. Ata më bukur i thanë vetë. Nuk kamë kohë tani, - i thashë vetes.

- Mu kujtua; Flo-Art-i, Floripress-i, e Albsit-i, miqtë e mi të shtrejtë:( I.P, F.B e E.Sh), një ndjenjë për ti përshëndetur më trazoi. Një përshëndetje nga Trevise dhe lodhja për një kafe Capuqino me ftonte në qetësim. Qyteti ishte mbushur plotë drita, ndërsa reklamat e pizeri-ve me bollëk në ketë qytet na ftonin gjithandej përtej kryqëzimit të rrugëve. Capuqino-n e piva bashkë me pelinin e një mundi të kotë e mosmirënjohës që e kisha derdhur diku në një recension. Mallkova sinqeritetin tim që ia falja gjithkujë dhe ika. Të paktën t'u shkruaja një letër miqëve, a vetes një si ngushëllim. Internet-cafe dhe pronari i sajë Marokien , na pritën brenda një lokali të çrregulluar telefonash dhe dy kompjuter të vjetruar në njërin qoshk. Kërkova leje për përdorimin e internetit, por nuk e mora atë.

- Duhet të jeni i regjistruar, më tha Marokieni, - zbatojmë ligjin e “anti terrorizmit”.

Çenkan bërë të huajt, ta mbrojnë Italinë nga terrorizmi, - o zot, përshpërita plotë injorancë, - ma kujtoi Zvicrën, majën e sigurisë dhe demokracisë së shteteve të botës.

- Diç si përshpërim, mu bë atyre çasteve; Miqtë e mi në Prishtinë e Bruksel, të më falni, - ligji për “antiterrorizëm” ma ndaloi përshëndetjen për ju.

- Bashkë me zonjën time F. u kthyem në veturë dhe po pritnim.

- Një zë nga jashtë na thirri: - Mirë se erdhe bacë, - u dëgjua një urim.

- Ishin; Flamuri, Fadili, Bajrami e Esadi, që kishin dalë të pritnin, por jo edhe ish mikeshat e trembura nga hija e vetë.