Kosova mezi po i përmend heronjtë e saj, shumicat vetëm në raste të jubileve, por edhe në ato kohët e fundit shpesh po kalojnë në heshtje. Emra të shquar të historisë shqiptare, artistë që e bënë të njohur vendin tonë nëpër botë dhe plot personalitete të tjera, kanë mbetur të gjysmuar nëpër shtëpi, ose në raste "fati" në arkiva. Kohë më parë ishte përvjetori i vdekjes së Heroit Kombëtar-Gjergj Kastriot Skënderbeut, dhe asnjë nga institucionet kulturore nuk u kujtua për të organizuar ndonjë aktivitet, aq më pak Ministria e Kulturës. Si duket emra të mëdhenj të kombit shqiptar po lihen në harresë e ndërsa justifikimi i zyrtareve është se nuk ka fonde apo nuk është dorëzuar asnjë kërkesë për të mbështetur financiarisht aktivitete për përvjetorin e Skënderbeut. Një absurditet i vërtetë! Edhe këta emra të rëndësishëm për historinë dhe kulturën tonë nuk po i përkujtojmë nëpër data të caktuara. Ndërkaq, gjithkush mundohet që pikërisht këta figura, t'i trajtojnë si mite të tyre. Dhe shembuj për këtë kemi plotë, nga Maqedonia që përpiqet në vazhdimësi që Nënë Terezën, por edhe Skënderbeun t’i përvetësojnë. Ndërsa ne i lëmë në heshtje, në pluhurin e harresës, një figurë të rëndësishme si e Skënderbeut. Përmasat kombëtare që përfshijnë figurën e Skënderbeut, nuk justifikon harresën institucionale që prej disa vitesh po kthehet në një traditë si duket. Në fakt edhe Shqipëria ka kaluar dje në heshtje këtë përvjetor të Gjergj Kastriot Skënderbeut. Përjashtim si çdo vit bëjnë shqiptarët në Maqedoni, ku u organizuan tubime të ndryshme duke vlerësuar jetën dhe veprën e heroit të shqiptarëve. Megjithë presioneve që kanë pasur në këto jubile, shqiptarët në Shkup zhvillojnë simpoziume me personalitete të ndryshme.
Por pavarësisht harresës institucionale, pavarësisht justifikimeve vjetore të zyrtarëve, Skënderbeu përkujtohet dhe nderohet nga të gjithë qytetarët, ai është një nga figurat më të dashura për shqiptarët. Kujtimi i tij mbeti gjithnjë i gjallë nëpër këngët, gojëdhënat e tregimet e shumta popullore që i dhanë atij tiparet e një figure legjendare.
Gjergj Kastrioti ishte djali më i vogël i Gjon Kastriotit dhe i princeshës Vojsava. Mendohet se lindi më 6 maj 1405, u mor peng nga pushtuesit osman që në moshë 9-vjeçare. Atje, zgjuarsia dhe shkathtësia e çuan Gjergjin në shkollën e sulltanit, natyra i kishte dhënë dhunti mendore e fizike. Atje mori emrin Iskender. Ai nuk e harroi kurrë Atdheun e tij të dashur dhe priste me padurim rastin të kthehej në tokën që e lindi. Më 3 nëntor 1443 në afërsi të Nishit, u ndeshën dy ushtritë, Skënderbeu së bashku me 300 kalorës shqiptarë e me të nipin Hamza Kastrioti, u kthye në Dibër, ku populli e priti si çlirimtar. Më 28 nëntor 1443 u shpall rimëkëmbja e principatës së Kastriotëve. Mbi kështjellën e Krujës u ngrit flamuri me shkabën e zezë dykrenore. U martua me të bijën e Gjergj Arianitit, në janar të vitit 1468 Skënderbeu u sëmur gjatë zhvillimit të një Kuvendi të thirrur nga ai, vdiq më 17 Janar 1468 në Lezhë.
Flori Bruqi
