Nga : Alban KAVAJA
…..Nuk mund të mos llogaritet se SHBA-ja dhe BE-ja, pas refuzimit të gjatë të dashamirësisë dhe humbjes së durimit, mund të kalojnë në qëndrime ndëshkuese jo vetëm ndaj Edi Ramës. Nëse vjen kjo ditë, është e logjikshme dhe e justifikueshme që shumica e shqiptarëve ta mallkojnë Edi Ramën: Mos ardhsh kurrë në pushtet dhe të rënshin të gjitha malet e Shqipërisë mbi kokë! Për të qenë të saktë e për të mos i ngrënë hakën, lideri i PS-së e kupton shumë mirë anglishten. Si kryetar ka privilegjin të jetë i rrethuar nga plot të diplomuar për gjuhën angleze dhe çdo mëngjes ta gjejë tavolinën e tij të punës mbushur me të gjitha gazetat që pëlqen apo që kanë leje të futen në kabinetin e tij. Nisur nga fakti që ai nuk po reflekton ndaj mesazheve nga SHBA-ja, dhënë nga Uashingtoni apo nga Tirana, përsëri mund të shtrohet pyetja: E kupton vërtet anglishten amerikane Edi Rama?Dikush mund të mendojë se shurdhëria e Edi Ramës ndaj këshillave amerikane vjen nga qenia e tij, e pashprehur publikisht, si evropian fondamentalist, i lindur, ndoshta, në kohën kur ishte endacak trotuareve të Parisit, ku për fatin e tij të mirë e për të keqen e PS-së e të Shqipërisë, e gjeti Fatos Nano. Kjo nuk mund të përjashtohet, por as nuk mund të merret kategorikisht e vërtetë. Argumenti i parë për ta kundërshtuar këtë mundësi është fakti se SHBA-ja dhe BE-ja, pavarësisht opinioneve dhe deklarimeve të ndryshme për plot çështje të politikës botërore, fatmirësisht, për krizën politike në Shqipëri, të provokuar nga sebepi i kontestimit të zgjedhjeve të 28 qershorit 2009 nga PS-ja, janë gati në një mendje, në një linjë apo po flasin në një gjuhë për rrugëdaljet prej saj. Si për BE-në, ashtu dhe për Uashingtonin, zgjedhjet e 28 qershorit 2009 janë kapitull i mbyllur dhe për të dy koalicionet politike në Shqipëri mbetet vetëm alternativa e dialogut dhe e kompromisit për zgjidhje të pranueshme nga të nga të palët.Si rrallëherë dhe si pak zyrtarë amerikanë, aAmbasadori i SHBA-së në Tiranë, Arvizu, dhe zv.sekretari i shtetit Countryman kanë folur më shumë shqip sesa anglisht, duke u treguar më shumë shqiptarë sesa Edi Rama dhe tufa e pasuesve të tij, me mandate deputetësh apo me licenca biznesmenësh dhe me pasuri sheikësh. E megjithatë, Edi Rama, pa u larguar akoma nga Tirana Coutryman, dirigjoi maskaradën e radhës në seancën parlamentare të paradites së 10 shkurtit 2010. Siç u pa nga ekranet e shumë televizioneve grupi i deputetëve të PS-së, nën komandën e Gramoz Ruçit, u tregua agresiv, si nën efektin e drogës apo dehjes, jo vetëm ndaj deputetit Edi Paloka dhe jo vetëm në deklarime, por edhe në veprime.Përsëri shtrohet pyetja: Çfarë i bën kaq trima e kaq të shurdhët ndaj mesazheve nga Uashingtoni dhe Brukseli liderët dhe deputetët e PS-së? Përgjigjja e parë mund të jetë padurimi i Edi Ramës, Skënder Gjinushit, Spartak Ngjelës me shokë të tjerë, për rikthim në pushtet, me çdo rrugë e mënyrë, jo vetëm me katër viktima, por edhe me 13 mijë bijë e bija nënash shqiptare. Por, nëse analiza bëhet thellë dhe objektivisht, dëshira e marrë apo histerike për kolltukë ministrorë nuk mund të merret si e para, sepse de facto e de jure Edi Rama është në pushtet, si kryetar i Bashkisë së Tiranës, prej rreth 10 vjetësh dhe ata që e rrethojnë janë në pushtet si deputetë, si zyrtarë të lartë bashkiakë e si bosë në bizneset më fitimprurëse në Shqipëri e përtej saj.
Të mendosh se gjithë këtë luftë, investim dhe sakrificë Edi Rama me shokë e bëjnë për t’i lehtësuar barrën e krizës ekonomike qytetarëve të thjeshtë, bëhesh qesharak jo vetëm para elektoratit të koalicionit qeverisës, por edhe të atij të majtë. Pavarësisht se ndihen ca ligsht që partia e tyre e zemrës prej afro 6 vjetësh është në opozitë, shumica e socialistëve nuk i kanë ndier në xhepa, në tavolinat e ngrënies, në fundjava, në biznese, në depozita bankare, në avionë e krociera turistike, vuajtjet e natyrshme të opozicionit. Idealizmi dhe militantizmi i kanë çuar në sheshet e demonstratave dhe në sallat e grevave të urisë, por ata janë aq të zgjuar e vizionarë sa të kuptojnë se me rikthimin në pushtet të Edi Ramës me shokë, nuk do të kalojnë nga “ferri” në parajsë, nuk do të përfitojnë as të njëmilionëntën e asaj që do të shkojë në depozitat e komandantit suprem të partisë dhe gjeneralëve të tjerë të saj.Duke përmbledhur serialin e pyetjeve se përse e do kaq shumë pushtetin Edi Rama, sa ti thotë “jo” Uashingtonit dhe Brukselit, mund të pranojmë si përgjigjen më të besueshme atë se ai, edhe pse e kupton fare mirë anglishten, mendon dhe punon vetëm për të keqen e Shqipërisë e të shqiptarëve, ashtu si armiqtë e saj shekullorë në Beograd, Athinë, Moskë.Por nuk mund të mos llogaritet se SHBA-ja dhe BE-ja, pas refuzimit të gjatë të dashamirësisë dhe humbjes së durimit, mund të kalojnë në qëndrime ndëshkuese jo vetëm ndaj Edi Ramës. Nëse vjen kjo ditë, është e logjikshme dhe e justifikueshme që shumica e shqiptarëve ta mallkojnë Edi Ramën: Mos ardhsh kurrë në pushtet dhe të rënshin të gjitha malet e Shqipërisë mbi kokë!
