Përkujtojmë sot më 23 korrik,363 vjetorin e lindjes së papës me origjinë shqiptare,Klementit XI. Gjon Françesk Albani,siç u thirr në Pagëzim,lindi më 23 korrik 1649 në Urbino të Italisë. Si kreu shkollimin e plotë në Romë,falë aftësive të tij,ngjiti shumë shpejt shkallët e karrierës kishtare:së pari si sekretar i kanonikëve (1687),më pas si kardinal (1690) e së fundi si i 261-ti pasardhës i Shën Pjetrit (23 nëntor 1700).Pati një papni të trazuar nga konflikti i vazhdueshëm ndërmjet Francës e Perandorisë spanjolle,që krijoi rrezikun e një sulmi të armatosur kundër papatit. Përballoi me urtësi këtë konflikt e të tjerë,që u krijuan pas Traktateve të Utrehtit,të Ratsadit e të Badenit (1712- 1714) ku u caktuan normat për ndarjen e Evropës. Më pas iu desh të përballonte një rrezik tjetër:atë të pushtimit turk.
Dha një kontribut të shquar në fushën teologjike,duke luftuar herezitë e kohës;në fushën kanonike e liturgjike,duke kontribuar për përkryerjen e riteve lindore të kinezëve e malabaritëve;në fushën e misionit,duke dendësuar veprimtarinë misionare në Mesdheun Perëndimor,Persi,Indi e Kinë. Krenar për prejardhjen e tij shqiptare,u interesua nga afër për fatet e vendit të të parëve.
Emri i papës Albani mbeti në historinë e Shqipërisë si për organizimin e Kuvendit të Arbënit (1703) e për botimin e Akteve të tij në shqip e latinisht,vepër me rëndësi të dorës së parë për traditën tonë letrare,ashtu edhe për kontributin që dha në përhapjen e gjuhës e të kulturës në trojet shqiptare.
I dha kështu Tokës të të Parëve ndihmesën e tij të çmuar për të hedhur hapin e parë drejt rilindjes shpirtërore e kombëtare të popullit,që rënkonte në errësirën e thellë të pushtimit,një rreze drite,që t’ia ndriçonte shtegun drejt lirisë. Kjo rreze,si shumë të tjera më pas,nisej nga Froni i Shën Pjetrit,ku në atë kohë qe ulur Gjon Françesk Albani.
Dha një kontribut të shquar në fushën teologjike,duke luftuar herezitë e kohës;në fushën kanonike e liturgjike,duke kontribuar për përkryerjen e riteve lindore të kinezëve e malabaritëve;në fushën e misionit,duke dendësuar veprimtarinë misionare në Mesdheun Perëndimor,Persi,Indi e Kinë. Krenar për prejardhjen e tij shqiptare,u interesua nga afër për fatet e vendit të të parëve.
Emri i papës Albani mbeti në historinë e Shqipërisë si për organizimin e Kuvendit të Arbënit (1703) e për botimin e Akteve të tij në shqip e latinisht,vepër me rëndësi të dorës së parë për traditën tonë letrare,ashtu edhe për kontributin që dha në përhapjen e gjuhës e të kulturës në trojet shqiptare.
I dha kështu Tokës të të Parëve ndihmesën e tij të çmuar për të hedhur hapin e parë drejt rilindjes shpirtërore e kombëtare të popullit,që rënkonte në errësirën e thellë të pushtimit,një rreze drite,që t’ia ndriçonte shtegun drejt lirisë. Kjo rreze,si shumë të tjera më pas,nisej nga Froni i Shën Pjetrit,ku në atë kohë qe ulur Gjon Françesk Albani.
Marre nga Radio Vatikani -
Ripublikue ne http://kosova.albemigrant.com/?p=33104