Mbi njëqind poezi që lexohen me një frymë deri në faqen e fundit.
Mbi njëqind poezi që lexohen me një frymë deri në faqen e fundit. Të njëqindta të pastra, me imazhe dhe figura moderne, por jo histerike, ekscentrike, por figura të qëlluara që të çojnë mrekullisht nga e njohura tek e panjohura. Poezitë e Davidhit, nëpërmjet ritmit, kadencave, tingujve të pastër, jo zhurmues, nëpërmjet një sintakse të pakomplikuar poetike, me koloritin bleror të fushave myzeqare, të futen në shpirt; të ngrenë, të mençurojnë, të urtësojnë, të argëtojnë, të zbukurojnë, por edhe të aktivizojnë, të hapin sytë që ta shikosh jo vetëm mjedisin me ngjyrat e të katra stinëve, por edhe botën, qiellin, universin, kozmosin.
