Me fal nuk doja te te doja
Nuk ishte ne planet e mija te dashurohesha, megjithese me ty nuk ndihesha kurre vetem.
Me ty flisja per gjithcka.
Me ty isha gjithmon vetem une dhe vetja ime.
Ti mundoheshe te me kuptoje, te me inkurajoje, te me beje te qeshja edhe kur isha duke qare.
Tek ty kisha gjithcka megjithese kisha frik se po te dashuroja pa dashur kurre te te doja
Me fal nuk doja te te doja.
Kur vjeshta trokiti ne zemer, ,ti me thirre ne tjeter emer, ,kur une prisja puthje-perqafime nga TY, ,ti trendafila i dhurove tjeter femer, ,te lutem mos me harro, ,zemra ime rreh per ty,dhe cdo dite e me teper shume te do, ,kam mall per ty, ,kam lot ne sy, ,dua te di ku je, ,EJA TE LUTEM TEK UNE,DO TA FAL GABIMIN QE KE BER, ,DO TE FAL QE DHE NJE TJETER KE. . .♥
Nje zemer e vrar. .nje shpirt i thare. .nje enderr ne sirtar. .nje melodi e shume degjuar. .dy sy vec duke lotuar. .nje dashuri vrastare. . .nje jet pa kuptim. . .dikur te doja , ,por tani te mallkon fort shpirti ime. . .te urrej o njeri, ,ti nuk dije te me vleresoje, ,nuk kuptoje te sinqerten DASHURI. . .
Shtrihem bute mbi shtratin e forte!
Shtrihem bute mbi shtratin e forte! Mundohem te mos e zgjoj mendimet trishtuese!
Ngadale mjegulla mendimet me mbulon e une jam e pafuqisheme per tu larguar ndaj keti fenomeni... Ndjej mungese ajri e hidratohem teksa mendoj...per nje bote te mrekullueshme....!
Kam etje per te!
Ka kohe qe mundohem te krijoj kete vend " mrekulli "
Nje vend ku oret humbasin funksionin e tyre e koha ska me rendesi, ajondalet!
Jeta kthehet ne perjetesi! Nje vend i pa fund qe shtrihet mbi vlera njerezore! ku ecet mbi livadhet e shtruara me petale te luleve puthje. Ku flladi ledhatues i ndjenjave te nxehta te pershkon lekuren brishtesi duke ndjekur linjat trupore e te dritheron teksa mijera qeliza bashkohen e simkronizohen ne nje te vetme. Ku shpirti ngrihet peshe nga pafundesia mrekulli e niset fluturimthi mbi krahet e lumturise teksa shikimi deperton pertej membranes sy magjepes e prek telat e zemres, ajo nis e luan melodine e saj magjepese e cila i jep force shpirtit te braktise shoqen e saj me te mire Vetmine per te mbledhur heshtrat e copetuara nga koha e pa shpirt e te rindertoje keshtjellen e saj madheshtore nen qiellin e kaltersise, sy qe te drejton drejt horizontit pafundesi.
Shiu i psheretimave kenaqesi te bjere mbi trupin e brishte per te lare mekatet e kohes se vdekshme qe te mund te pasoje nje te pa vdekshme te per te cilen ndjej etje per ta jetuar edhe pse mund te me kushtezojne shume gjera, te me japen forcen ti sfidoj e me pas te hidhem e te luaj si nje femije me teka ne hapesirat e pafund qe presin te eksplorohen.
Edhe vete zoti do te ndjente zili!
Por gjithcka rrjedh nen tik-takun e ores e pret cdo cast genjeshtren e kohes e si pasoje e kesaj si ushtar dezertor shpirti ngrihet fluturimthi mbi flatrat enderimtare per te leshuar mbi koken e pa fjetur te botes endren e saj te pafund por si kufoma qe afrohet rreth zjarit sbie vdekur po mbetet goditur!
Kur linda une.....
Boten e mbaj mend te trishte.......
Arome deti dhe valezim..
Si dielli pas nje shiu te rrembyer
qe lag endrrat e kesaj bote..
lind papritur ne jeten time...
Nje diell nga buzeqeshja jote...
Si valet e nje deti te larget,
qe hidhen mbi reren e merise,
ashtu dhe buzeqeshja jote,
ia humbet gjurmet merzise...
E mi sjell diteve te mia,
arome deti dhe valezim..
ku ende pa e ditur c'ish magjia..
buzeqeshja jote ma mesoi kete ndijim...
Dhe kur delli dhe deti..
do rrembehen nga nje kalendar i harruar
do rrembej buzeqeshjen tende,
henes do rrekem per tia dhuruar..
Sa here qe ta shoh..
me veshtrim pyetes e te kulluar
sdo vonoj shume dhe do them:
"Kjo eshte menyra per te te kujtua
Vetes...
Jeta... na jep rruge te ndryshme por si perfundim eshte ajo me ndodhite e saj qe na detyron te zgjedhim njeren prej tyre qe mbase mund te quhet me e drejta por ama ta copton shpirtin deri ne ate pike sa te shkaterron plotesisht... totalisht... dhe ajo cka e ndihmon ate per te bere nje gje te tille... gjeje se c’eshte apo me sakte se kush eshte!!!... Eshte ky person me fjalet e saj qe te bindin se paske bere gjene me te mire... Po ca ti besh asaj zemres qe sado qe perpiqesh nuk e ndalon dot... Por une prape mbyll syte e mi, shtrengoj fort duart dhe mundohem te mbaj lotet qe ne kete pike s’me duken asgje para atyre qe kam derdhur deri tani dhe mendoj se edhe pak dhe do te me shterojne... Ja qe me endrrat e mia qenkam bere “Don Kishote" vete... nje e cmendur qe enderron me sy hapur... Paskam besuar shume se gjithcka ishte ashtu sic une e shikoja (nje jete e mrekullueshme me Ty) dhe ja qe realiteti me paska erresuar syte me endrra dhe qe e verteta paska qene shume ndryshe... Ndoshta ju do te thoni : “Je Ti ajo qe ben zgjedhjet e tua...!!!” Por ja qe s’eshte e vertete dhe se jeni ju ata qe me beni te zgjedh ate rruge qe realiteti vete e krijoi e qe endrra nuk e besonte si te mundshme... Por a keni menduar ndonjehere per gjendjen time ne gjithe kete kaos...? Po per gjendjen e Asaj???
Ju nga nje ane, te tjeret nga ana tjeter dhe me jepni zgjidhjet e mundshme sikur Une te jem nje makine me telekomande apo mund ta konsideroj veten nje trofe per tu fituar... Po ne djall vafshi te gjithe, sepse asnje nga ju nuk e ka idene me te vogel per ate cka ndjej une... Nuk e dini se sa e veshtire eshte te zgjedhesh ate rrugen qe te duket si me e drejta, por gjate gjithe hapave ne zemren tende shtohet nje shigjete tjeter qe e pershkon dhe le nje boshllek ne te... Kaos pa fund... Secili mendon per vete dhe askush per te tjeret. Ja nje realitet tjeter i kesaj bote te hidhur... Po pse jam Une ajo e distinuara per tu shqetesuar per te tjeret... “Jo nga kjo rruge se lendon ate... as nga kjo tjetra se vuan ai tjetri...” Po kjo? Ke vret kjo tjetra? Per te gjitha keto ka nje kusht... Po c’ju shqeteson valle? Ju vetem fjale thoni... Me sjelljen tuaj mi fshihni nje e nga nje te gjitha rruget dhe si pa e kuptuar para meje qendron e shtrihet nje rruge e vetme, e shemtuar, e ngushte, e hidhur po qe jam e detyruar ta kaloj... Dhe ju keni goje e thoni se po vuani... O Zot... Kjo s’eshte e drejte... Me vjen te thyej gjithcka e te uleras aq shume sa te degjoni ju o shurdhe te kohes makaber. Po a keni menduar ndonjehere... vetem per nje cast se cfare po heq Une... se si eshte bere jeta ime nga sjelljet tuaja. Por e kote sado qe flas askush s’me degjon, secili egoist dhe si perfundim une gjendem perseri ne ate rrugen e shemtuar... duke vuajtur... dhe kjo gje asnjerit nuk i intereson... Kete gje e kam te qarte. Por gjithsesi e anashkalova pak temen e krijimit... te dalim aty ku eshte synimi i ketij thesi me fjale qe frymezohet nga vuajtjet e kesaj kohe te zymte qe sa vjen e shtohet... dhe une vete behem nje rrezik per boten pasi me lotet e mi rrezikoj te permbys gjithshka... Nje fraze me eshte ngulitur ne mendje dhe me ben te mendoj se jeta me te vertete lozka me ne dhe qe po mundohet qe edhe ato momentet e bukura ti kujtojme me perbuzje.........
P.S. Marr fryme thelle dhe ndjej nje boshllek ne kraharorin tim, nuk eshte ajri por ndjenja qe po me vret.........
Degjome Dashuria ime ...
Nuk mundem me ta mbaj emrin tend te burgosur ne qelite e fytit tim ...
Dua te theras emrin tend !!
U mundova te fsheh historine tone miqve te mij , por ata te lexuan tek laheshe dhe shetisje ne ujin e syve te mi ..
U mundova te te fsheh nga miqte e mi , por ata te lexuan tek shkriheshe te era e parfumit tim ..
Fjalet me te bukura i stolisa per ty , i vesha ato me me te bukurat rroba prej mendafshi , por edhe pse tentova ta bej kete dashuria ime , rezultova e deshtuar ...
Je reja e zeze , por je dhe fruti me i embel qe po thyen deget e shpirtit tim , me meso te lutem si te sherohem nga semundja jote kronike ...
Je ti qe vallzon ne dyert e damareve te mi , je kujtimi me i bukur i skalitur ne memorjen time ..
Je ai qe nuk do ta perserit me historia edhe sikur ajo te shkruhet 1000 here ...
Elona Kucove
