Nga:
Jahë Sadrija
jahesadrija@live.com
Ponoshec,20.02.2012
Aspiratat për “Serbinë e madhe”
filluan të rindizen pas vdekjes së mbretit të serbëve Stefan Dushan më 1358,kur
aleatët e tyre,Rusët,fituan luftën kundër turqëve dhe kur sulltani u detyrua
sipas traktatit të Shën Stefanit ti dorëzonte rajonet dhe territoret në
Ballkan.
Këto rajone dhe
territore iu shpërndanë kryesisht shteteve feudale sllave, pa marrë parasyshë
veçoritë e tyre etnike e kombëtare.
Traktati i Berlinit dhe më vonë Konferenca e
Londrës, 26.04.1915, vulosën fatin e këtyre minoriteteve. Fuqitë fituese të
luftës së parë botërore {LPB},Rusia,Britania dhe Franca miratuan më të keqin “Modus Vivendi”,
i cili nuk njihte: kombësinë,fenë,gjuhën, lidhjet apo zakonet.
I madhi ,Ismail Qemal Bej Vlora, at botë
kishte thënë “Fuqitë e mëdha,mbushen një thes të madh plot me peshq prej
llojesh të ndryshëm, të gjetur në një oqean të turbullt dhe i hodhen në
Jugosllavi,e cila tashmë bie erë”.
Për arsyet e sipërpërmendura sapo Komunizmi
vdiq në Jugosllavi, ishte e pamundur që të rrinin bashkë këto shtete të
bashkuara artificialisht, sepse nuk kishte as dashuri,as lidhje gjaku e
zakoni,andaj çdo kush e aspironte lirinë,me përjashtim të Serbisë, e cila nuk
kishte çfarë të fitonte ,pos të humbiste .
Kështu iu kthyn edhe
një here idesë së shekullit të 13-të për “Serbinë e madhe”. Rrëmbe sa të
mundesh nga fqinji yt, vrit sa më shumë,dhuno,shpërngul e shkatërro fshatra e
qytete , me besime të ndryshme apo grupe etnike.Kasapi i Ballkanit i quajtur
Millosheviq në fillim e nisi me Sllovenët ,por pas një përplasje me ta u
tërhoq,Sllovenia e fitoj lirinë e kërkuar.
Më pas radha i erdhi
Kroacisë,serbët u përpoqën ta pushtojnë dhe mbajnë token Kroate,por pas
luftimesh të ashpra,serbët u detyruan të terhiqen,duke ju bindur një
marraveshjeje për pushimin e zjarrit. Shumë jetë njerëzish mori kjo luftë,shumë
shtëpi, fshatra e qytete u shkatrruan.
Mijra kroat u nisen refugjatë duke lënë
vendin e tyre. Por në fund ata
fituan,tani jetojnë të lire në Republiken e tyre.
Ndryshe ndodhi në
Bosjnë-Hercegovinë,republikë kjo që ishte e populluar me shumicë
muslimane.OKB-ja vendosi të mos lejoj hyrjen e armatimit atje. Kështu ky vend u
shdërrua në një poligon të lire
qitjeje,djegjeje e vrasje masive të pa njohura në historionë e njerëzimit.
Tragjedia e Bosnjës e shkaktuar nga kuçedrat
serbe tani e prek çdo komb të botës,ajo qëndron si një plagë e rëndëe trupit
njerëzor,që ndikon në çdo pjesë tjetër kur ndjen dhembje.
Maqedonia ishte një
tjetër kafshatë,që serbët nuk mund ta kapërdijnë,pavarësia e saj ,as sot ata
nuk i lë të qetë, dhe do tua brejë zemrat
me kalimin e kohës. Serbët po harrojnë se koha për të skllavëruar të
tjerët ka ikur,nje epokë dhe erë e re po fryn.
Strategjia e politikës antishqiptare e Serbisë,ndertuar mbi
represion e dhunë fizike të hapur,është e mbështetur në strategjinë e njohur
Bizantine,me paragjykime raciste e
shfarosje kombëtare.Pra që nga ajo
kohë,Dardania ilire,Kosova shqiptare u bë zezelinë ku shovenistët serb,bënë
qejfe e shfrynë epshet si gjakpirës.Lufta e imponuar në Kosovë ishte edhe një
polygon i ri i gjakderdhjes.
Fshatra e qytete të shkatërruara,një million
qytetar të përndjekur ,qindra e mijëra dëshmor,martirë,invalid e të pagjetur
edhe sot janë një tragjedi e madhe kombëtare.
Lufta e lavdishme e UCK-së e
përkrahur nga trupat e NATO-së e sollen fundin e luftës së dhimbshme e krenare
në Kosovë.
Kosova nuk është çliruar përkohësisht,as liria e saj nuk mund të
jetë fenomen i përkohshëm.
Ndërsa kukullën e Rusisë,Serbinë duhet që BE ta
izoloj dhe ta fus në karantinë,përderisa ajo nuk sillet në mënyrë të
qytetruar,duke e njohur edhe realitetin e ri , sovranitetin e Kosovës.