Nga: Fatos Ashiku
Nismetare i Beselidhje se Re Shqipetare
TE KOMINIKOSH ME OPINIONIN DUKE E DEGJUAR CFARE MENDON ESHTE SHPREHJE E PJEKURISE POLITIKE DHE VIZION DEMOKRATIK DREJT PUSHTETIT
(Reflksione aktuale mbi shpalosjen e frymes kombetare)
-Ne udhen e mbajtjes gjalle te frymes kombetare bejne pjese tera veprimtarite duke mos injoruar asnjeren prej tyre. Ajo cfare nuk shkon! eshte menyra se si veprohet ku: organizatat bejne sipas idese se tyre pa patur nje qender kordinimi dhe orientimi ne perputhje me platformen politike te zgjidhjes se ceshtjes kombetare.
Nje forme organizimi e tille qe mbart ne thelb te qenjes se saj nje oponence te organizuar dhe kualifikuar potente e cila behet faktor perkunder ekzekutivit dhe faktorit nderkombetare.
Ideja e fragmentarizmit : shume shtete, shume kombe shqipetare po i mban inisiatvat pezull, ndersa organizatoret enden duke pluskuar ne kete kalvar amalgamash qe vecse nje gje nuk mbartin ate moral kombetare qe e sheh Shqiperine nje unike te bashkuar.
Nese levizja kombetare ne kuader te verdiktit popullore tej formatures se ekzekutivit qe pergjithesisht ka tipare klanore, Shqiperia unike e bashkuar eshte ajo qe na kerkohet dhe qe permbush aspiratat dhe interesat e Shqipetareve.
Cdo perpjekje tjeter eshte nje rruge e komplikuar , me mjaft vonesa dhe me shume pasiguri dhe rreziqe asimiluese .
Ndersa themi :se cdo veprimtari i sherben ceshtjes kombetare qofte edhe keshtu i vetem sikur shume e kane kete ide , ajo cfare nuk eshte produktive eshte se mbetemi jo vetem te fragmentuar por edhe te thyeshem.
Por kjo dukuri pjese e te njejtit fenomen qe na ben terve nga nje’ oxhak’dhe na mban te vecuar duke ndare zona influence qofte edhe ne pozita ‘intelektuale’ ka nje shperfaqje disi amorale kur: ajo qe eshte per te thene dhe per te artikuluar si pjese e dedikimit kombetare dhe verdikt i popullit qe perfaqesohet, tenton derisa ka bere brazde, e tille qe cfaq nje shmangje nga opinioni ballas per te pritur cfare thone rreth asaj qe thua .
Per te pritur: se cfare mendon opinioni edhe yti por edhe tjeter qe mendon ndryshe.
Per te priitur e jo vetem per te hedhur :kur opinionin ta mbajne sikur per veshesh gazetaret dhe medjumet radiovizive.
Nje metode: krejt e rendomte tashme mitingashesh qe vetem thirrje ka por keshtu nuk bisedohet, demostrimi eshte nje tipar i luftes politike dh shpalosje e frymes por : nuk mundet kurre qe kjo fryme te mbetet ne mjete te tilla pa u ulur per te bisedur shtruar me opinionin.
Nje konstatim qe bjen era populizem bajat dhe tendence per tju shmangur te vertetave qe vijne drejt perdrejte nga opinioni: te cilin nuk e njeh, qe nuk mundet askush te ta perpunoje dhe prej tij merr realisht ate qe i duhet levizjes kombetare.
Ka nje metode te tille ne mjaft levizje deri edhe tek dy me te medhate qe u mbeshteten ne momente yc si vetvendosja ashtu edhe ‘kuq e zinjte’ aleances pa lene pas dore edhe tjere qe se kan me qef te dalin lajv ne popull.
Nese sot: kur te therret nje debat kombetare ku po diskutohen alternativa kombetare ti nuk del para opinionit per te dhene pikpamjen tende dhe per te pritur opinion, neser behesh krejt i pabesueshem se garimi drejt pseudoparlamentit do na jape ndonje fryt.
Debati qe po organizohet me inisiativen e nismes per BESELIDHJEN E RE SHQIPETARE NE grupin intrnet beselidhja Shqipetare po e verteton kete duke sherbyer edhe si nje test i kesaj perqasje aspak te denje. Nese sot i shmangesh opinionit dhe popullit kur pret te degjoji dhe te thote si e ka mendimin, neser nuk ka ashje garanci.
Eshte kjo nje metode e gabuar: qe ne pergjithesi eshte bere model nga kohet moniste qe edhe nje figure e vetme ku populli ka besim asnje akademik apo intelektual i shquar nuk e ndermerr kete hap , kjo eshte nje e mete e madhe konceptuale e zhvillimit te demokracise dhe respektimit te mases qe e mbart verdiktin ne sensin total te shoqerise.
Le te sherbejne keto rradhe : per te mesuar cfare kerkon nje opinion i gjere tej medjumeve ku populli mbetet nje shikues dhe degjues pa goje.
Nje forme organizimi e tille qe mbart ne thelb te qenjes se saj nje oponence te organizuar dhe kualifikuar potente e cila behet faktor perkunder ekzekutivit dhe faktorit nderkombetare.
Ideja e fragmentarizmit : shume shtete, shume kombe shqipetare po i mban inisiatvat pezull, ndersa organizatoret enden duke pluskuar ne kete kalvar amalgamash qe vecse nje gje nuk mbartin ate moral kombetare qe e sheh Shqiperine nje unike te bashkuar.
Nese levizja kombetare ne kuader te verdiktit popullore tej formatures se ekzekutivit qe pergjithesisht ka tipare klanore, Shqiperia unike e bashkuar eshte ajo qe na kerkohet dhe qe permbush aspiratat dhe interesat e Shqipetareve.
Cdo perpjekje tjeter eshte nje rruge e komplikuar , me mjaft vonesa dhe me shume pasiguri dhe rreziqe asimiluese .
Ndersa themi :se cdo veprimtari i sherben ceshtjes kombetare qofte edhe keshtu i vetem sikur shume e kane kete ide , ajo cfare nuk eshte produktive eshte se mbetemi jo vetem te fragmentuar por edhe te thyeshem.
Por kjo dukuri pjese e te njejtit fenomen qe na ben terve nga nje’ oxhak’dhe na mban te vecuar duke ndare zona influence qofte edhe ne pozita ‘intelektuale’ ka nje shperfaqje disi amorale kur: ajo qe eshte per te thene dhe per te artikuluar si pjese e dedikimit kombetare dhe verdikt i popullit qe perfaqesohet, tenton derisa ka bere brazde, e tille qe cfaq nje shmangje nga opinioni ballas per te pritur cfare thone rreth asaj qe thua .
Per te pritur: se cfare mendon opinioni edhe yti por edhe tjeter qe mendon ndryshe.
Per te priitur e jo vetem per te hedhur :kur opinionin ta mbajne sikur per veshesh gazetaret dhe medjumet radiovizive.
Nje metode: krejt e rendomte tashme mitingashesh qe vetem thirrje ka por keshtu nuk bisedohet, demostrimi eshte nje tipar i luftes politike dh shpalosje e frymes por : nuk mundet kurre qe kjo fryme te mbetet ne mjete te tilla pa u ulur per te bisedur shtruar me opinionin.
Nje konstatim qe bjen era populizem bajat dhe tendence per tju shmangur te vertetave qe vijne drejt perdrejte nga opinioni: te cilin nuk e njeh, qe nuk mundet askush te ta perpunoje dhe prej tij merr realisht ate qe i duhet levizjes kombetare.
Ka nje metode te tille ne mjaft levizje deri edhe tek dy me te medhate qe u mbeshteten ne momente yc si vetvendosja ashtu edhe ‘kuq e zinjte’ aleances pa lene pas dore edhe tjere qe se kan me qef te dalin lajv ne popull.
Nese sot: kur te therret nje debat kombetare ku po diskutohen alternativa kombetare ti nuk del para opinionit per te dhene pikpamjen tende dhe per te pritur opinion, neser behesh krejt i pabesueshem se garimi drejt pseudoparlamentit do na jape ndonje fryt.
Debati qe po organizohet me inisiativen e nismes per BESELIDHJEN E RE SHQIPETARE NE grupin intrnet beselidhja Shqipetare po e verteton kete duke sherbyer edhe si nje test i kesaj perqasje aspak te denje. Nese sot i shmangesh opinionit dhe popullit kur pret te degjoji dhe te thote si e ka mendimin, neser nuk ka ashje garanci.
Eshte kjo nje metode e gabuar: qe ne pergjithesi eshte bere model nga kohet moniste qe edhe nje figure e vetme ku populli ka besim asnje akademik apo intelektual i shquar nuk e ndermerr kete hap , kjo eshte nje e mete e madhe konceptuale e zhvillimit te demokracise dhe respektimit te mases qe e mbart verdiktin ne sensin total te shoqerise.
Le te sherbejne keto rradhe : per te mesuar cfare kerkon nje opinion i gjere tej medjumeve ku populli mbetet nje shikues dhe degjues pa goje.
