ZEF PERGEGA
Mengjezet e Prishtines do ti kemi me
Ramushin. Ata qe kane shetitur ne trotuaret e sheshit “Nana Tereze“ ne Prishtine e kane ndjere se hapi i tyre ka nje
plogeshti, zemra e tyre ka nje dhimbje, shpirti i tyre ka nje lutje. Ramushin e
duam te ece me ne. Pse jo te na prije. Bashke ti ndajme sukseset e bashke te
ndertojme Kosoven e lire dhe demokratike.
E mbi ato trotuare qe bien cdo
mengjez rreze perendimi, qendrojne mbi supe te heronjeve dhe te martireve.
Gjaku nuk eshte thare e lulet te mos i shkelim.
Ky eshte dhe kuvendimi shpirteror i Ramushit. Eshte nje rahje zemrash me
luftetaret e llogoreve qe kishin dale per ta pritur. Ata nuk do te jene me ne
cadra dhe as do te shtyhen me shkop gome e as do te rrethohen me tela…Kaq
kerkojne heronjte, mirenjohje dhe mbajtje amaneti. Eshte me lehte te luftosh ne
front dhe ne transhe, se te gjithe trimat kane nje ideal: Clirimin e tokes se tyre. Te gjithe kane nje veshje, nje arme, nje
xherdan fishekesh dhe nje drite ne balle:
amanetin e nenes dhe te lirise…
Aeroplani rreshqiti si nje shpend i bardhe
ne aeroportin “Adem Jashari” te Prishtines.
Kishte kohe qe aeroporti nuk perjetonte ulje te tilla. Madje edhe zhurmat ishin
pakesuar dhe qielli po merrte dita dites ngjyren e thinjave, ngjyren e plakjes
e ndonese sapo kishte lindur.
Syte e baces Adem shikojne larg. Ata ndalen ne
piktakimet e shpreses se madhe, ne shporten qiellore te thurur me indet e gjakut
te te reneve qe na e mbushin ajrin e frymemarrjes me dhurata te shenjta. Ata
shkendia te gomave te aeroplanit i ngjanin xixellonjave te Prishtines te
shoqeruara nga kenga e korit te bilbilave… Shkallet e aeroplanit, Ramushi i zbrriti
ne token e tij pikerisht ne kete perjetim shpendesh dhe ne kraharorin e tij u
duk se shpertheu e lire ne fluturim nje shqiponje, per ti dhene te tjereve
lajmin e mire, lajmin e bardhe…
Natyra e pati planifikuar kete mengjez,
si te gjitha mengjezet e tjera. Me ngrica, me turfullim reshe dhe deget e
pemeve te visheshin me akull. Por perendia qe eshte mbi te gjitha me rrufe
qelloi cerdhen e korbave dhe dielli ngrohu Prishtinen. Ishin mesuar te vjetrit
ta pinin kafen heret edhe pse me shije farmak. Po po farmak, se mungonte
sheqeri i lirise Ramush Haradinaj. Tani e kemi…Erdhi Ramushi…
U gezua populli,
familja e gjithe bota shqiptare. Edhe ne ne emigracion qe jemi si shpend te
plagosur e pengje te mallit. Hapat e Prishtines u ngjeshen me fort me dheun.
Nje veprim burreror i Hashim Thacit. E priti birin e llogoreve te lirise, Ramush
Haradinaj me frymemarrjen e shtetit, se ai eshte jo vetem nje celize e tij, por
Ramushi leviz si nje trung ne arteriet e Kosoves.
Pashe ne kamera bashkeshoten e Ramushit
bashke me femijet tek po priste vendimin. Syte i kishte te mbytur ne lot dhe
duart ne lutje. Une gruaja Donika dhe femijet e mi, Marini dhe binjaket Mario e
Lorenco na shkuan lot. E dinin si ata cdo te thote ndarja nga babai!
Kam shkruar muaj me pare se kam nje deshire:
“Te trokas ne nje dere ku te jete
shkruar: Ramush Haradinaj
Kryeministri i Kosoves”
Viziten e pare te Ramushit e presim ne Amerike, aty ku rritet me mijra
krishtlindje pema e lirise e, Kosova mori shume prej llamburitjes se saj!
Detroit 29
nentor 2012
libri57@hotmail.com
